DAĞLAR BENİ
DAÐLAR BENÝ
Daðlar beni, daðlar beni.
Zalim tutmuþ daðlar beni,
Sevdiklerimden ayýrmýþ,
Þu heybetli daðlar beni.
Köy evimin üzeri örtülü toprak damla.
Baba yok, Anne ayrý upuzunca bir yolda.
Bütün dostlar çok uzak ayrýlýk diz boyunda.
Hasretlik var hasretlik yürekte damla damla.
Beni benden alýp da atma bir çaya beni,
Savunmasýz býrakýp satma bir çaya beni,
Kýrk yýllýk hatrý vardýr bir fincancýk kahvenin,
Dermaný olsan atýk bu gönlü divanenin.
Görünmeden geliverdin, yürüdün sine sine.
Saklanmak revamýydý ok atýp sinesine
Baðrýndan yaraladýn bülbülü gül dibinde.
Sonra da kaçýp gittin kenardan sine sine.
Bu yaralar beni hep birer birer daðladý,
Bülbülün yüreðine gülden iksir damladý.
Gökyüzü bulutlandý, yýldýzlar ayaklandý.
Bu garibin haline bütün dünya aðladý.
Göz yaþlarý incidir gönüllerim incidi
Ýnsanlarý güldüren yaþamýn sevincidir.
Sevincimiz gönülde baki kalsýn inþallah.
Allah üzüntüleri ýrak eyler inþallah.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.