şiir öteki yüzüm

Yok, saydýðým öteki yüzüm, sevdalarým gibi duruyor aynalarda
Her kent öteki ben, bazen gecekondu, bazen gökdelen


Aynalara yaðýyor kentin iki yakasý

Emekçi bakýþlarým inþattan yorgun, gördüðüm her yüz öteki ben
Bazen bir çocuðun çatlamýþ ayaðý, bazen bir ninenin yanýk yanaðý

Kýna yakmýþ aðaçlar yapraklarýna, sonbahar geliyor hayata


Ayaklarým, emektar bastonum gençliðimin tomurcuk çiçeði
Yaþlýlýðýn daðlarýna vuruyor, dökülüyor yorgunluktan
Artýk her adýmým öteki ben, her sokak fay hattý


Yalnýzlýk gökte bir buluttur, tek baþýna yaðmaz


Avuç içim, küçük sandalým, denize açýlýyor
Dudak izi býrakýyor okyanus
Geri çekiliyor dalgalar, çizgilere

Mutlu olsaydým açýlýrmýydým þiir denizine
Vururumuydu kelimler, tohum halinde sahile


Þiir öteki beni bulmaya yalnýz bir yolculuk
yok saydýðým öteki yüzüm


Sosyal Medyada Paylaşın: