ÜŞÜYORUM

Sanki Veysel’in türküsü gibiyim:Uzun ince bir yoldayým,gidiyorum gündüz gece
bilmiyorum ne haldeyim gidiyorum gündüz gece.Bende bilmiyorum Veysel baba
Aþk þarkýlarý söyleyen bir sonbaharýn kýþa dönüþmesinin verdiði,fani bir üþüme hissi
deðil bu aþk’ýn ellerimi buz kesmiþ olmasýna raðmen,ýssýz bir gecede yokluðuna
mahkum bir ruhla seni yazarak unutuyorum üþümüþlüðümü..........................

Hayalimde can bulan espirilerini,kendimde unuttuðum ne varsa sende bulduðum her
þeyi özledim.Bitmeyen þarkýlarý,yazýlmayan mektuplarla,söylenmeyen sözleri
özledim.Seni özledim,seni özledim bebeðim.
Gökyüzüne,hayali bir gölgeye dönüþüyor bedenim.O beden içersinde yaþnmamýþ
dugularýn düþlerini kuruyorum.Bir kasýmpatý çiçek açýyor sarý taç yapraklarýyla.
aðlamak istiyorum,aðlamak istiyorum bebeðim.....................................

Çekip gittin kalbinin bütüm kapýlarýný kapatarak.Oysaki sende biliyordun seni senden
çok sevdiðimi,ne olur söyle,sevmek günah mý,insan sokaktaki köpeðide,kundaktaki
bebeðide sever.Yoruldum,yoruldum,seni sevmekten yoruldum..........................

Gidiþin gidiþ deðil,belli’ki dönmeyeceksin
Hangi baharlarda güller açacak
Hangi yazlar yüreðimi ýsýtacak
Üþüyorum,üþüyorum cehennem ateþinde üþüyorum

Býrak rüyalarýmý yalnýz býrak
Bitir umutlarýmý bitir artýk
Sana mahkum’muyum be insafsýz be kitapsýz
Üþüyorum,üþüyorum cehennem ateþinde üþüyorum

Aðlamak istemiyorum,aðlama gözlerim
Mevsim yaðmurlarý gibi yaðma ne olur
Sevmek için sevdim Allahým
Üþüyorum,üþüyorum,cehennem ateþinde üþyorum
Sosyal Medyada Paylaşın: