Bahçemdeki güller filize durdu, bahar müjdeleniyor, Gökyüzünde yýldýzlar pýrýl pýrýl, aþka göz kýrpýyor, Karþýmda adalarýn ýþýklarý bir yanýp bir sönüyor, Nedendir bu hüzün Allah’ým, hala yüreðim kanýyor.
Yüreðime hançer darbeleri peþ peþe saplanýyor, Umutlarý daðýtan periler yine beni unutuyor, Bana hüzün gülüþlerime gözyaþlarý katýyor, Gül diyorlar bana gül ama bunlar hep unutuluyor.
Ýþte görün nasýl sessiz kahkahalarla gülüyorum, Yanaklarýmdan akan gözyaþlarý ile boðuluyorum, Yüreðimdeki yaralarý kendi ateþimde daðlýyorum, Yüzüm gülüyor ama yüreðime söz geçiremiyorum.
Canan Onuþ (Ceynan)_2008_Ýst
Sosyal Medyada Paylaşın:
Canan Onuş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.