Konuþsak sesimiz bize dönüyor Toprak altýndayýz sanki Mevsimler hep kýþ Umutla baksak da gökyüzüne Bir haber yok güneþten bize
Bir haber yok kuþlardan karýncalardan Ölmüþ dedemiz bize gelmiyor artýk Çeþmeler kuru çiçekler solmuþ
Güzel olan neydi eskiden Rüzgârda yuvarlanan taþlar mý Ya saçlarýmýz hangi yaðmurda ýslanýrdý Bahar diye çýðlýk çýðlýða Yürüdüðümüz yollarda
Gözler ki yeþil yoncalar arasýnda Gülümseyecek bir çekirge arar Rüzgâr alýp gitmiþ hâtýrasýný Tozda toprakta kaybolmuþ yolcu Bir yudum su yaslanacak bir taþ Ev yýkýldý talan oldu bað bahçe
Vitrinler çýldýrmýþ Bir köþe baþýnda ellerini açmýþ Acýnýn ve aðlamanýn anýtý
Merhamet yahut bir tebessüm gizlice Daðlarý küstüren adamlardan kaçýp Yüreðimize sýðýnan bir çocuk Adýmlarýn nereye doðru hey yolcu Bereketli meyveler hangi dallarda MUSTAFA ÖZÇELÝK
YOLCU
Hafif bir söze dönüþüyor toprak Varlýðým âþikâr bir gölgeye Gözlerini kapatan yeryüzü Hep böyle yorgun bir akþam Batýya açýlan sonsuz pencere
Ölüler yalnýz baþlýyor sabaha Kör bir kuyudan çýkan suçlarýyla Bir þafaðýn önünde durup Kadere ve hesaba boyun eðen Dönerek kendini çaðýran bakýþa
Âh dünya mevsimi soðuk bahçe Beni yakýp yanýltan keskin arzu Dokunduðum bulut içtiðim su Ne kaldý þimdi senden bana Beni ölüme teslim eden yolcu
Yýkýlan köprü kuruyan ýrmak Beni kalbimden vuran hançer Tutabilsem seni âh ellerin kan Öyle bir ateþ saldýn ki yeryüzüne Bir uðultuda kayboluverdi akþam
MUSTAFA ÖZÇELÝK Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa Özçelik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.