Sokak Çocukları
Sokak çocuðu oldum bu gün düþlerimde,
Karanlýða kadar dolaþtým maðazalarý,
Lokantalara imrenerek baktým.
Çöp topladým,hatta tablacýdan elma çaldým.
Koþtum herkesle beraber ayak çýplak,
Uhuda çektim ara sýra,Ýzmaritleri içtim.
Tokat yedim tekmelendim kaçarken sokaklarda,
Ellerimi yastýk yaptým korkarak uyurken köprü altýnda.
Tiz bir tren sesiyle irkildim.
Titreyerek uyandým gerçeðime
Çocuk deðil yaþlýydým sanki aynada,
Sýrtýmda kocaman bir yük vardý taþýyamadýðým.
Niye atýlmýþtým ben?
Ýstanmiyen fazla olan neydi bende,ya da eksik,
Çok mu geliyor sýðamýyordum yüreðinize?
Biranlýk zevkinizin yasak meyvesimiydim?
Yoksa cehaletin kurbaný?
Sýcacýk yataðýma baktým,
Öylece aðladým yanlýzlýðýma,çocukluluðuma,
Sahipsizliðime,çaresiz kalýnca kadersizliðime
Ben sokaklarýn çocuðu,yaþlý çocuk,
Genç olamýyan çocuk sevilmeyen çocuk.
Kendinizi sevgisizliðinizi bende görün.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülseren kuddar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.