Yüklenince içimiz ayrýlýklarý,
Gelip gelip gider gözlerimize yaþlar!
Düþer omuzlarýn,
Düþer gözlerin,
Ýçime aziz bir hüzün çöker.
Bahtýn gibi kara girer kýna ellerine.
Kavruktur yüzün Güneþ’ten,
Ýçim kavrulur.
Kaynar da içinde bir þeyler,
Nefesin boðar,
Gözyaþýn yakar.
Dinmiþ yaðmurdur ellerin, ayaklarýn.
Gülmekse barýnamaz yüzünde.
Dönüp de bakamam arkama.
Büklüm büklüm acýlarým.
Ne tanýr ne tanýmaz gözlerin beni.
Ayrýlýðý bilirim de anacýðým
Kavuþmak benim için yeni bir acý!
Kenan DEMÝREL
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.