Ha
KALBIMI KIRDIN
Bu ne öfke böyle, bu ne bozgunluk,
Eðilmez bükülmez demir gibisin.
Nereden çýktý bu garip kýzgýnlýk,
Tutulmamýþ buyruk, emir gibisin.
Ok yaydan çýkýnca döner mi geri?
Sendedir kýrýcý sözün her türü.
Kibirle dolmuþsun, yüreðin kuru,
Mayasý tutmayan hamur gibisin.
Hataný düzeltmez, dilenen özür,
Suçlaman kalbimden sevgini kazýr.
Sevgisiz dünyada yanmaya hazýr,
Parça parça odun, kömür gibisin.
Aðzýný açtýkça artýyor suçun,
Zararla oturma, öfkeden kaçýn.
Kalbimi kýrarak gençliðim için,
Boþuna harcanmýþ ömür gibisin.
Yüreðin sevdamý aþktan saymasýn.
Sarhoþ duygularýn artýk aymasýn.
Nasýl olduðunu kalbin duymasýn,
Ayaða bulaþan çamur gibisin.
16.02.2009
Havana Bozkurt
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.