Bir akþam üstü kapýyý çalýp gittiðinde Ýþte o an yalnýz býrakýp gitmiþtin beni Olanlar olmuþtu bana içime kapandým Her akþam senin hayalinle yaþýyordum Son bir kez göreyim dedim güneþi ayý Kapýyý açýp baktýðýmda gök yüzüne, Hiç bir þeyi göremiyordum þu gözlerimle Her tarafý zifiri karanlýk sarmýþtý göremedim Ýçime bir sýzý düþtü o an acýtýyordu beni Kulaðýma gelen acý sesler ürkütüyor beni Esen eller gelen sesler korkutuyor beni Ýyice daldým yine derinlere kanýyor yaram Durmuyor içimdeki uðultular daima kýpýrdýyor Kulaðýma gelen dalga sesleri korkutuyor beni Sýrtýmda yýrtýk bir ceket ayaðýmda yýrtýk papuç Arýyorum seni mavi deniz kenarýnda Yalnýz kalmýþým dalgalar korkutuyor beni Üþüyorum yalnýzým kimselerim yok yanýmda Yalnýz kaldým þu üç günlük fani dünyada Yalnýzým dostlar yalnýzým ben buralarda Bendeki bu ayrýlýðý bu acýyý kimseler bilmez Aðladýkça gözlerimdeki yaþlar birer birer damlýyor, Karýþýyor mavi denizin dalgalý sularýna Dalga dalga olmuþ göz yaþlarým mavi denizde Birde bana ay doðacak diyordunuz hani nerde Ne ay doðacak nede güneþ her taraf zifiri karanlýk Bana bu hayat çok karanlýk nedenini bilmiyorsan Çünkü sevdiðimden ayrýldým hayat bana karanlýk Ýki gözüm görmüyor sensiz aðlamaktan ……… Hüseyin Yanmaz 12/11/2008 Sosyal Medyada Paylaşın:
Babacan24 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.