KÖLE

Sen düþtüðüm zaman aklýma,
kalbim Firavunlaþýr.
Dört bir yandan baðlayýp beni prangalara,
köle diye ardýnda dolaþtýrýr.

Ne kadar günah varsa belletilen Þeytana,
Aþk diye bala karýþtýrýlýr.
Kulaða takýlan bir paslý küpe,
Hür’ olaný köleden ayrýþtýrýr.

Ruhumu yýrtarcasýna ayýrabilirsen bedenimden,
Ne istersen al o zaman cesedimden.
Senin bir hiç oluþun belli deðilmi býrakýp gidiþinden.
Dönme artýk çoktan geçti iþ iþten.

Nasýl ki ölüm Firavunu çekip aldý Musa’nýn(a.s) peþinden,
Þeytan hiç inkar etmedi, koþanlar gibi onun izinden.
Karanlýk zirveye ulaþtýðý an, aydýnlýða teslim olma zamanýdýr.
Ne için yaratýldýðýný kavradýðýn zaman, kölelikten kurtuluþ anýdýr.

Sosyal Medyada Paylaşın: