Boş Ev,Duvar,İlkbahar

Boþ bir evin duvarlarýna býraktýðým söz sanatlarý
Çözülemeyen problemlerin yarattýðý içsel tedirginlik
Sular seller gibi bildiðin konular bunlar
Kalem dahi oynatamadýðýn…
Artýk kendinin dahi inanmadýðýn
Hisler hissiyatlar bunlar.
Örselenmiþlik
Büyümekle eþdeðer bir kayýp bu
Alýþkanlýk.

Yüzememek bu…
Su üzerinde yürüyememek biraz da.
Ýnkâr edip savunduðun
Savaþmadan kazandýðýn insanlar
Ýzler, iç burukluklarý
Adýmýzdan arta kalanlar.

Elden bir þey gelmiyor artýk
Bataklýðýn kendisi oluyorsun ki
Çýkmak ne mümkün…
Sonra kuruyorsun ama
Ýþe yaramaz haldesin artýk
Yaðmur yaðsa ýslanmýyorsun
Öyle bir þey…

Bakýyorsun sonra
Geriye… Bugüne…
Kaybettik bak renkleri
Beyaz bile soluyor tümcelerde
Artýk inanacak tek bir þey bile yok
Renkler bile.

Sevmek istiyorsun o gün
Dibe vurmuþsun çünkü
Onca biriktirdiðinle en olgun sevgini yaþamak istiyorsun
Raký kadehini dolu dolu kaldýrmak istiyorsun aþka
Artýk öðrendim diyorsun
Avuntun bu zira…

Yokluðu görüyorsun
Onca öðrendiðinle, büyüdüðünü görüyorsun
Belki de kaybýn kendisi bu.

Ýþte en çok o gün sevmek istiyorsun…

Türk sanat müziði
Sonbahar
Hicazkâr hüzünbaz bir adam oluyorsun
Kendine sarýlýyorsun
Olmayan bir þeye…

Tüm yanlýþlarýný yüzüne vuruyor
Bu takvimlerde her gün deðiþen þey… Artýk neyse adý…
Kimi zaman diyor
Kimi bir yol.
Ölüm son.

Korkmuyorsun…
Bak kocaman adam oldun
O kadar çok kýrýldýn ki bak…
Sakallarýn bile var
Artýk içerken susmak meze olabiliyor sende de.
Yaþanmýþlýðýn var çünkü
En az bir insan kadar…

En iyi yaptýðýn þeyler bunlar
Susmak, yürümek, yenilmek
Öðrenmek
Yenilmek
Büyümek
Yenilmek…
Düþünmek
Daha iyi yenilmek…

Boþ bir evin duvarlarýnda buluyorsun aradýðýný
Boþ bir duvarýn tam ortasýnda
Boþ bir arayýþýn tam üzerine bastýðýn yerde
Ýki oda bir yalnýzlýk…

Seninle dolu eþyalar, koridorlar…
Bir o kadar yoksun…

“Yok” dediðin beþ harf buralarda…

Ve en çok akþam güneþi vurduðunda olmuyorsun burada
Neden bilmiyorum
Uzun geceler deðil
Huzursuz sabahlar deðil…
Sakin akþamüstleri benim için en çýkmaz zamanlar.

Böyle olmadým bilmiyorum
Dedim ya ben bile inanmýyorum bana
Artýk kimsenin inanmadýðý gözyaþlarým var…

Ama gelsen þimdi
Sen gel sen þimdi…
Hep düþündüðüm gibi
Üzerinde bahar kokan uzun bir elbise
Saçlarýn açýk
Ve papatyalar… Biliyorum alerjin var…


Yeþil, mor bir gün
Ama sen yine sýrt çeviriyorsun aþka…

Söylesene kaç defa kazandýk ki hayatta
Bu defa da ýskalayalým diyoruz?

Öyle uzaksýn ki…
Sanki bilmediðim bir dilin ucunda
Ne desem duymaz halde…

Uçsuz bucaksýz bir yerde
Saçma sapan bir uçurumdasýn… Üzerinde yine o elbise…
Rüzgâr var…

Nereye böyle?



Kürþat Uçar
Sosyal Medyada Paylaşın: