BURSADA BAHAR.

Ýlkbahar olunca, yeþil Bursa’da.
Erguvanlar açar, bahçede baðda.
Rengarenk çiçek var, Uludað’ýnda.
Bülbüller güllere, olmuþ aheste.

Endamý yerinde, gezen güzeller.
Zeytin bahçeleri, kýnalý eller.
Uludað bir baþka, ceylanlar gezer.
Bülbüller güllere, yaparlar beste.

Yaradan bursayý, nurlara sarmýþ.
Laleler sümbüller, daðlarda açmýþ.
Osmanlý devrinden, eserler kalmýþ.
Bülbüller gülleri, candan sevmekte.

Akýyor sularý, karlý daðýndan.
Yýldýzlar parlýyor, semalarýndan.
Bahar merhaba der, güzel Bursa’dan.
Bülbüller güllere, þükran etmekte.

Bizim buralarda, kalmadý bülbül.
Ne hercai açar, ne pembe sümbül.
Beton olmuþ her yer, üzgündür gönül.
Bülbüller güllere, ötmüyor dertde.

Kalmadý porsuðun, salkým söðüdü.
Kalmadý bað bahçe, þehir büyüdü.
Dinlenmez þairin, güzel öðüdü.
Bülbüller güllere, hep serzeniþte.

Ýþte ondan sana, özendim Bursa.
Ne olur bizde de, erguvan açsa.
Türkmendaðlý yazdý, halkta bilmekte.
Bülbüller güllere, hep özlemekte.

HÝLMÝ CAN.
(1658)

TÜRKMENDAÐLI
DAMLA DAMLA ÞÝÝR KÝTABINDAN.


Sosyal Medyada Paylaşın: