Hiç bir þey doldurmadý içimde boþluðunu Kimse gönül harcýmý sevgiyle karamadý Anlayan olmuyor ki aþkýn sarhoþluðunu Hiç kimse senin gibi yaramý saramadý.
Defalarca dolaþtým vedâ ettiðin yeri Ne olurdu vazgeçsen, dönseydin bana geri ? Gözlerim telefonda gittiðin günden beri Teselliye muhtaçtým, dostlar da aramadý.
Sazým da bana küstü, çalmýyorum günlerdir Sakal týraþý bile olmuyorum günlerdir Elimi saçlarýma salmýyorum günlerdir Sen okþardýn tarardýn, hiç kimse taramadý
Gözlerin hayalime safir gibi geliyor O anda güneþ bile zifir gibi geliyor Birisi selam verse küfür gibi geliyor Kimseler yaklaþýp da hâlimi soramadý.
Gittin ; bende býraktýn hüznü, gamý, kederi Gelsen de görsen þimdi, senden kalan eseri Çifte suyla dövülen, kara saplý hançeri Hiç kimse senin kadar derine vuramadý. Sosyal Medyada Paylaşın:
Kadir GÜVEN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.