ZAMAN ELLERİNE TUTULUR KALIR

Geçerken zaman kavisler çizerek yüzümüze,
En zorunu yaþýyorum ayrýlýklarýn.
Yalnýzlýðýmý çoðaltarak bekliyorum en fazla.
Ne yana baksam sanki sen varsýn.
El sallýyorsun gökteki yýldýzlara,
Ve yýldýzlar parlayarak dökülüyor saçlarýna.

Bir yaðmursun tutulmaya korktuðum,
Uzadýkça sýrýlsýklam eden bir yaðmur.
Bomboþtur senin yokluðunda mekânlar,
Götürürsün ayrýlýrken yüreðimi de.
Benimse payýma hayalin kalýr,
Açar bana en nadide çiçeklerini,
Halesi sarar tüm benliðimi ,
Ýçimde yankýlanýr hazanýn rengi,
Alýp götürür beni olduðun yere,

Ellerine tutulup kalýnca zaman,
Yanar rüyalarda bütün köprüler,
Þair bendenizin o an dili tutulur,
Adýný koyamaz bu ikirciðin.
Hüzün yuvaya dönen bir kuþ olur,
Nedense?
Ýçimde.
Kenan DEMÝREL
Sosyal Medyada Paylaşın: