Ýnsanlarda bulamadýðýmý nerde bulurum dedim. Dediler ki; Bahçende gül, Kafesinde bülbül besle. Ben de iþte bu hevesle Gül dallarýndan ördüm kafesi elimle. Daha bir baþka yansýn güle diye bülbül. Öyle an geldi ki hastalandý bülbül. Þarkýlarý ben söyledim dilimle. Bülbülsüz kalmasýn diye gül. Her yeni gelen zamanda Yeni yeni þarkýlar besteledi bülbül, gül için. Ama ne bir þarký duydu þarkýsýna karþýlýk, Ne de bir tebessüm. Anladý anlamsýna benim garip bülbülüm, Bu gülden ona yar olmazdý…. Oysa; Bülbülün güle sevdasýna ayar olmazdý. Bir gün baktým ki; Bahçemdeki güller kurumuþ. Bahçemdeki gülden bir öyküydü kalan. Bülbüldense, bir avuç tüydü kalan……
Mustafa EROL Antalya/Manavgat
Sosyal Medyada Paylaşın:
delikan99 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.