aðladýðýmý duymadýn karanlýk bir yerdeyim sucuk gibi terdeyim gece deðil eminim bileklerim kan içinde zincire vurulmuþum üstüm baþým batýk aðrýlarým sancýlarým
çýðlýðým duyan yok sessizlik içimdeki sýzý gibi artýyor pýhtýlaþmýþ yerler büzdükçe kanýyor yanýyor yüreðim yanýyorum için için
ayak sesleri güpür güpür hiddetin soluðu geliyor demir mekanizmalarda þakýrtýlar baþladý usulca yanaþtý biri þevkatle sordu doðruyu söyle neden yaptýn arkasýnda ki þiddetle vurdu
kan içinde kaldým ütülmüþ meþe sopasýnda alným þiþti yumruk gibi öteki daðýttý burnumu yandaki postalýnla itti bileklerim koptu sanki sesim kýsýlmýþtý çýkmýyordu
çanak gibi açýlmýþ gözüm ter içinde kalmýþým aynada gördüðüm karabasanlardayým soluk soluða sesler duymaktayým astýmlardayým her halde getir tüpümü ona kadara sayamadým derin bir solukla bir daha çektim içime bir daha bir daha
010309 denizli
Sosyal Medyada Paylaşın:
ramazan.efe Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.