Eylül Ayrılıkları

Eylül rüzgârlarý gibi dinginim.
Benim gönlüm gelin havasýnda.
Her gün batýmýnda,
Yangýn yeri olur enginim.
Sen ise deli dalgalar misali,
Taþlara çarpýp yatýþmýyorsun.
* * * * *
Yaþanmýþ bir yaz gerilerde kalan,
Dalgalara çiçek açtýran bizdik;
Mehtabý yaktýk yakamozdan önce;
Gelecek diye sulara,
En mutlu renklerle,
Eylülün yapraklarýný çizdik,
Þimdi yüreðinde alev ölümleri,
Yanýp tutuþmuyorsun.
* * * * *
Ayrýlmak korkusundan mý bilmem,
Nemli gözlerin meneviþler gibi.
O kadar uysalsýn ki,
Kavgan en güzel deyiþler gibi.
Ýsyaným ses getirmiyor,
Ayakucunda bekleyen
Ayrýlýk günlerine sataþmýyorsun.
* * * * *
Akan zamana hüküm geçmez,
Eylül, ümitlerin hasat mevsimi,
Sanki Eylül, sonlu sevdamýzýn hesap kesimi…
Ýnadýn umutsuz gerçekleri yere çalsýn,
Gönlünle bir olup
Aklýnla çatýþmýyorsun.
* * * * *
Ya saatini kuran olmamýþ,
Ya kapýný vuran.
Ya da mevsimden mevsime göçün
Vadesi dolmamýþ.
Zamanýn raylarýnda biz,
Eylül’le kol kola akýyoruz.
Sen ardýmýzdan yetiþmiyorsun.


Sosyal Medyada Paylaşın: