inceldiði yerden kopmuyor hayat
ortalýk darmaduman efkâr
tuttukça nöbeti tütsüler yakýlan
ve fakat ayinlerde yýkýlan
az biraz da cinnetimiz var
ihtimâl þimâlden bir rüzgâr
ve ar tabi bu bize ar
dar gelse de yenimiz
bu kýrýðý yine saklar
ezkaza gelmedik bu hayata
azdýk aslýnda
ama kastýnda
yokluðu keyfe keder
söylesem ve býrakýversem ortaya
kim geçer tek kalemde
ama vardýr elbet âlemde
deli bir yürek
kürekleri çekecek
ne minnete
ne mihnete bel baðlamak mümkün
ama yine de kendime küskün
gücümün yettiðince
el açýp göz yumup
cinneti bir cennete baðlamak için
uzunca bir duadayým
/ea/
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.