Kapalý duran bir istiridyeydim uzun süredir
Ýçten içe incimi oluþturuyordum
Mutlu huzurlu ve dingindim
Önce bir kayanýn üstündeydim
Sýmsýký yapýþmýþ ona ama kendi kendimeydim
Üstümden geçip giden çýlgýn özgür dalgalar
Buluttan akýp denizine kavuþan kristal damlalar
Lodos meltem imbat ya da deli deli rüzgârlar
Yanýmda gezip bana bakaduran süslü balýklar
Benim için derdim -Hepsi sanki benim için-
Ara sýra açtýðým kabuðumdan dýþarý bakýp
Ben ne þanslýyým ne de huzurluyum derdim
Bir gün nedense ansýzýn kayadan kopuverdim
Yuvarlandým en dipte günlerce acýmasýzca
Ýncimi ise hemen yüreðime sakladým
Kaybetmemek için verdim mücadelemi
Ben deli akýntýlara direndiðim bir zamanda
Kendimi ümitsiz ve yalnýz hissettiðim o anda
Diðer özgür midyeler bana baktý þaþkýnca
Tek tek konuþtular bilgece ürkekliðimi görünce
Sen ümitsiz ve yalnýz deðilsin ki sen bize benziyorsun
Biz de yaþadýk senin yaþadýklarýný dediler üzülme
Sadece sabrettik ve mücadeleyi sürdürdük
Hayat bu iþte ey deli istiridye
Þimdi içine kapanmadan yaþa bu mavide özgürce……
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.