İLK AŞKIMA

Benseni çocukken sevmiþtim
Kalbimi kalbine gömmüþtüm
En büyük acýyý çekerken bile
Seni sevip seni düþlemiþtim

Ayný sýrada ayný masada oturuyorduk
Ayný bardaktan bir suyu içiyorduk
Birimizin derdine ikimiz aðlýyorduk
Ýlk okulu bile ulan beraber bitirmiþtik

Yazlarý köprünün önünde buluþurduk
Karþýlýklý bakýþýr dururduk
Dillerimiz susar gözlerimizle konuþurduk
Utanýr çekinir birbirimize yanaþamazdýk

Görünce seni altýnlar bilezikler içinde
Fýrtýnalar koptu içimde þimþekler çaktý beynimde
Hani sözvermiþtik allahýn önünde
Sen benimdin bende senin ezelden ebede

Aklýma gelmediki hayatýmý yýkacaðýn
Beni bu dünyada yalnýz býrakacaðýn
Bir kuþ gibi uçup gideceðin
Nerden bilirdimki sevipte sevilmeden öleceðim

Oysa senle ne hayaller kurmuþtuk
Ýki çoçugumuz birde ev alacaktýk
Hani ikimiz beraber yaþlanýp ölecektik
Bu senin yaptýðýn kalleþlik

Sen bana demekki hiç aþýk olmadýn
Keviyormuþ gibi göründün ama sevmedin
kýsacasý dünya malýna beni sattýn
Unutma bende senin adýný kahbe koydum

Cüzdanýmdaki resmini yýrtmadým
Aklýma geldikce tükürürüm diye
Hediye ettiðin kalemide kýrmadým
Sana lanetler yazýyým diye

Karardý bugünümüz dünümüz yarýnýmýz
Birbirimize gittikce artý isyanýmýz
Kor gibi sönüp bitti sevgimiz
Þimdi bana deli diyorlar beni gören dostlarýmýz



Osman türüdü


Sosyal Medyada Paylaşın: