Dýþarýda kar yaðýyor sen yoksun yanýmda. Kar taneleri sen olup, sineme düþüyor. Yokluðun her an arsýzca büyüyor solumda. Yüreðim yanarken harda, bedenim üþüyor.
Camdan dýþarý bakýyorum, Ve seni düþünüyorum… Keþke diyorum… Keþke bende bir kar tanesi olsam… Sensizliðin buruk yalnýzlýðý, Üzerime çöküyor… Ve hasretin… Sineme kor gibi düþtü, Yaktýkça yakýyor...
Sonra… Karla beraber hayalin beliriyor, Gözlerimin önündesin… Bu bir düþ mü, gerçek mi? Eðer gerçekse, Hiç durmasýn hep kar yaðsýn… Eðer düþ se, Uyanmak istemiyorum... Yoksa… Yoksa bu bir kavuþma anýmý, Bilmiyorum…
Aþk-ý sevdamýz soðuk hüzünle karýlmadan, Sevdanla hüzünleri yakmaya gel diyorum. Yüreðim kardan ak kefenlere sarýlmadan, Gel de beni yokluk girdabýndan al diyorum.
_______________ Saklý Düþlerim *~* Sosyal Medyada Paylaşın:
_DİVANE_ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.