EN BÜYÜK DÜÞÜM
Bitmeyen hayalim, en büyük düþüm:
Saðlýcakla gidebilmek yurduma.
Azýcýk aþým da, aðrýmaz baþým,
Sýla derman olur, benim derdime.
Ne makam isterim, ne büyük servet,
Çok mu yaþanýyor, olunca þöhret?
Býraksýn yakamý, artýk þu gurbet,
Gölge gibi takýlmasýn ardýma!
Bir çýkarsa çocuklarýn tayini,
Kýrarýz o zaman, gurbet yayýný,
Bekleyip, gelecek Ocak ayýný,
Birlikte döneriz, tümden yurduma.
Birkaç hafta, hiç durmadan gezeriz,
Çiçeklerin ortasýnda yüzeriz,
Bu kez de, gurbete þiir yazarýz,
Kalem-kaðýt, ortak olur derdime!
Ören’e gideriz, ordan Pullu’ya,
Suolmaz yakýþýr, delikanlýya,
Asýl amacýmýz, çýkmak yaylaya,
Ardýç’la Katran’ý almak ardýma!
Ýçince suyundan, bir-iki yudum,
Dirilir de, þaha kalkar vücudum,
Bizim mahalleye, atýnca adým,
Güle güle derim, artýk derdime!
Döneriz, yeniden eski günlere,
Hayat gelir, bahçedeki güllere,
Yüzdeki gülücük, yansýr dillere,
Mis gibi hava da, koþar yardýma!
Arif der, bu günler, yakýndýr yakýn!
Bitiyor karanlýk, aydýnlýk yakýn!
Gurbete, bir daha aldanma sakýn!
Hazýr kavuþmuþken, artýk yurduma!
Arif GÖLGE
(Mersin, 5 Mayýs 2002)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.