Heşey Boş Herşey Nafile

Sanma ki bir daha yeþerir
Kuruyan sevgi tomurcuklarý
Baharda filizlenen dal gibi
Ömrün sonbaharýnda .
Geldi de geçti artýk
Bahar zamaný
Yanmýþ kavrulmuþ
Tomurcuklarý incecik dallarýnda.

Direnecek ne gücüm kaldý
Ne ömrüm,
Kaderi deðiþtirmekse
Muradýn
Deðil elbet bu elimde
Kader bu böyle akýyor
Ýstesem de istemesem de.

Samanlýk seyran olur
Derler ya ,
Ýki gönül bir olunca
Hayallerimi süsledi bu
Ömrüm boyunca.
Ama ne gönüllerimiz bir
Ne samanlýklar seyran oldu
Aþkýn üstüne benlik doðunca.

Sanýrdým düzelir bütün dargýnlýklar
Ha bugün ha yarýn derken
Geldik yine baharýn sonuna ,
Bugüne kadar dinmedi ya
Dinmez hiç ümidim yok
Bir daha bu fýrtýna.

Ne dallarý fiflizlenir
Ne bir gül açar .
Ne bir yapraklarý yeþerir ,
Nede bir mevsimlik de
Olsa kýsa bir bahar.

Ne sevgi dolu bir yürek
Çarpar benim için ,
Ne bir sevgili alýr kollarýna ,
Belki bir bülbül figan eder
Konup kuru dallarýma.
Belki hikayesi mazide kalmýþ
Vefakar bir kadýn
Umutsuzca bir gül diker
Mezar taþýma.


Ömür nede çabuk geçti böyle
Zaman dönmüyor ki bir daha
Ýstesen de geriye
Herþey çok geç her þey nafile
Gömüldü maziye bütün aþklar sevgiler
Bir daha açmazki gönül baðýnda
Solan ne güller ne çiçekler
Aðlamak üzülmek boþ
Her þey boþ her þey nafile .

17.04.1979


Sosyal Medyada Paylaşın: