Cansız bir beden

Aþk bir güneþ gibi doðdu içime,
Gururum kar gibi eridi gitti.
Hasret yaðmur gibi yaðdý içime,
Güzel yaz faslýmý sonbahar etti.

Bir anda eridim, sarardým, soldum,
Benliðimle, kimliðimle o oldum,
Su gibi elinde bir kaba doldum,
Od oldu kaynattý, hem buhar etti.

Söðüt bar vermese gölgesi vardýr,
Aþkýn gölgesi de barýda nardýr,
Acý ile hasret aþýða yardýr,
Yaktý aþk hasreti beni har etti.

Dedim: “Yok mu insaf, mürüvvet, rahim?
Acýdan kývranýp, inliyor ruhum,
Aþk elinden yürek, beyni mecruhum,”
Güldü yaptýðýndan iftihar etti.

Ahýskalý derki: Sormayýn neden,
Sanmayýn ki benim ah, figan eden,
Karþýnýzda duran cansýz bir beden,
Ruhum yýllar önce intihar etti.

Mircevat Ahýskalý



Sosyal Medyada Paylaşın: