Sonunda oldu iþte; Yaðmur sindirdi tenini þehre Kabulleniþin ruhuna teslim ederek Küf kokan yalnýzlýklarý defederek Ýþlendi yüreklere topraðýn nisan kokusu...
Ve sen mavi; Becerebildin en zayýf halkamý Varlýðýnla saðlam kýlmayý...
Sönük umut yeþili apartmanýn Onbirinci katýn balkon korkuluklarýnda Yalnýzlýðým dans ederek ölümü solumakta Poyrazýn uðultulu buðusunda...
Ve sen yaðmur; Hiç bu kadar tutsak kalmamýþtýn Yarenlerin istiridye sevdalarýna...
Ve sen mavi! Ve sen yaðmur! Ve ben! Ve sen! Ve biz! Hiç bu kadar özgür olmamýþtýk Sevdanýn okyanusuna kanca attýðýmýzda...
Ve hiç bu kadar yalan kokmamýþtýk Dürüstlüðümüze asil pay biçtiðimizde...
Selçuk ERKÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
leylünehar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.