TAN YERİ AĞARIR.

Karanlýk hüzündür, karanlýk acý.
Yoktur gecelerin, inan ilacý.
Sabaha dek sürer, dertlerde sancý.
Tan yeri aðarýr, gider sancýlar.

Girdaptan çýkarsýn, yorgunsun ezgin.
Koygun düþünceler, kendinden bezgin.
Ýçindeki boþluk, boþalmýþ dizgin.
Tan yeri aðarýr, biter kabuslar.

Kara basanlarý, kovar aydýnlýk.
Ezanlarla baþlar, ruh da ferahlýk.
Gece tel tel olur, seker fenalýk.
Tan yeri aðarýr, kaçar þeytanlar.

Güneþ hüzme hüzme, nurunu saçar.
Yaradan emrinde, doðrular coþar.
Doðrular gelirse, eðriler kaçar.
Tan yeri aðarýr, kalýr doðrular.

Ýþte ülkelerde, böyledir dostlar.
Ýþin ehli gelir, gider bozanlar.
Bir ýlýk yel eser, gelir ilkbahar.
Tan yeri aðarýr, coþar ýþýklar.

Türkmendaðlý ancak, selamet budur.
Bir tek kurtaran var, oda malumdur.
Unutma bu yol hakk, hakkýn yoludur.
Tan yeri aðarýr, güler insanlar.

HÝLMÝ CAN.
HAZÝRAN. 2008.
(1832)


TÜRKMENDAÐLI
DAMLA DAMLA ÞÝÝR KÝTABINDAN.

Sosyal Medyada Paylaşın: