MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

SON
şeminur

SON




Sevgini bitirmek için
Seni ve kendimi yok etmek için
Buharlaþýp gökyüzüne çýktým
MELEKler vardý orda
Bazýlarý sahte melek
Ýþte ben onlarla savaþtým
Bulutlar sakladý beni onlardan
Daha sonra küçük bir yaðmur damlasý oldum
Ve tekrar topraða düþtüm
Yine yok olmadý içimdeki sevgi

Daha sonra soðuk bir havada
Tekrar gökyüzüne çýkýp
Kar tanesi olarak döndüm topraða
Yine bitmedin
Bitiremedim aþkýný

Bu kez rüzgarlara teslim ettim kendimi
Savursun,
Uzaklara götürsün istedim
Ama o da bir ýrmak kýyýsýna býraktý beni

En son çare olarak
Tamamen yok olmayý düþündüm
Bir adým ötemde serin ve hýrçýn ýrmak
Bunda emin miydim?
Yok olmayý gerçekten istiyor muydum?
Düþündüm
Kafa patlatana kadar düþündüm
Ve kararýmý verdim
Ýçimi son kez soluduðum hayat kapladý

Bitiyordu sevgim
Bana o kadar acý çektiren her þey
Bütün herkes yok oluyordu
Son kez gizliden arayýp dinledim sesini
Telefonu kapatmayarak taþýn üstüne koydum
Ve
Yavaþça gözlerimi kapatýp kendimi serin sulara býraktým

Sen, sevgin,yaþattýðýn acýlar
Tüm göz yaþlarý, hýçkýrýklar
Hayat bitiyordu
En önemlisi de ben
Ýþte ölüyordum
Varlýðým son buluyordu artýk
Ölüm son noktayý koyuyordu
Yaþanmýþ hayat filmi SON yazýyordu artýk.



Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.