Sessiz, Sakin bir kahve, Köþede kocaman bir akvaryum, Rengarenk balýklar, Hepsi bir ahenk içerisinde, Beni farklý huzur dolu Bir aleme taþýmakta... Balýk olmak, Derin denizlerde Süzülmek geçti içimden, Ýmkansýzdý... Ama az da olsa, Orda yaþadýðýmý, Hayal etmekte güzeldi, O hayali düþlemekte... Çoðu hayallerimiz, Ýmkansýzlýklar üzerine deðilmiydi? Týpký seninle kurduðumuz, Gerçekleþmeyen hayaller gibi... Kahvede sensiz ve yalnýz. El ele,göz göze, Yanýmda olduðunu hayal ettim; Ama yoktun hüzünlendim... Masaya takýldý gözlerim, Ýsimler yazýlý, Kalpler çiziliydi... Delice düþünceler geçti, Ýsmini yazmalý, Kalp çizmeliydim... Kalbin içine Ýsmimizi yazmalýydým... Sonsuza kadar,orada kalmalýydý... Ama sonsuz olan hiç birþey yoktu... Masa içinde,çizili kalpler içinde... Sonsuzluk yoktu, Eskiyecek,kýrýlacak Ve hatta yakýlacaktý... Olmadý yine olmadý, Ýsmimiz bile Sonsuza kadar kalamýyordu. Hüzünlendim, Hayallerim bile Sonsuz deðil idi..... Sosyal Medyada Paylaşın:
tuğbay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.