Ansýzýnlar vardýr insan yaþamýnda. Benim de bir ansýzýným oldu sana aþkým. Ansýzýn doðuveren, oluþuveren... Hiç beklemediðim anda yüreðimi yumuþacýk saran bir meltem esiþiydi aþk. Sýcaklýðýnda mýyýþýp uyuduðum... Kucaðýnda güvende hissettiðim aþkým, bir gün beni üzeceðini hesap edemeyecek kadar, masumluðumla uyudum. Gözlerimde aþký cevherin kýymeti paha biçilemezdi. Verdiðim deðerin hiçbir karþýlýðý yoktu. Çünkü çok deðerliydin benim gözümde. _Her þeye raðmen sevdim seni… Hep kendim omuzlarýmda taþýdým bu aþkýn yükünü… Sen sevmesende, seni sevmeye devam ettim. Bu aþkýn beni acýtacaðýný hesap etmeden. Fakat bende sevilmek istedim. Düþünülmek istediðim,,deðer verilmek istedim. _Çok þey mi istedim? Kulaðýmda çýnlayan her ses de seni duydum. Hep adýný sayýkladý dillerim usanmadan... Gözlerim geceler boyu uyumadý hiç… Sabahlarý karþýladým günlerce. Ýçimde tarifi imkansýz bir acý çöreklenmiþ yatýyordu. Caným yanýyordu sebepsiz. Seni istiyordu. Her an , her dakika seni düþünüp, yanýmda olmaný arzuladým hep. Çözümsüz hiç bir þey yoktu benim için.Ýmkansýzlýk diye birþeyde yoktu. Her þeyin üstesinden gelecek kadar, güçlü hissediyordum kendimi. Senin çaresizliðini, acizliðin olarak görüyordum. Benim için aþýlamayacak engel yoktu çünkü. _Çünkü seni çok seviyordum. ___Ölümüne derler ya... Buydu diyorum; Ölümüne sevmek! Üzüntülerimden hiç ayýrmadým sana.. Kötüyüde, iyiyi de seninle paylaþtým. Seninle nefes alýyordum. Seninle yaþýyordum adeta, uzakta olsan bile, sen hep yanýmdaydýn, benimleydin. Bedenlerimiz ayrý olsa da , ruhun yanýmdaydý, benimki de senin yanýnda. Mesafeler uzak olsa da, biz beraberdik nasýl þeyse. _AÞK BU OLSA GEREK. Çoðu zaman konuþurdum karþýmda sen varmýþ gibi. Bir bedende iki yürek taþýyordum. Ýki kiþi için yaþýyordum. SEN VE BEN. Bir ayrýcalýktýn bende, bir gizemdin.Ama ben eriyordum günden güne. Çünkü karþýlýk görmedikçe üstümdeki sevdan bana aðýrlýk vermeye baþladý. Gün gün sancýlandý yüreðim sevilmeye. Çünkü o’da sevilmeyi istiyordu. Yalnýzlýk çekiyordum. Oysa seninle iki kiþiydik bir bedende. Öyleyken bile yalnýzlýk zoruma gidiyordu. Gecelerin büðüsü, kabusa dönüþüyordu. Tek yoldaþým gözyaþlarýmdý, bir’de duygularýmý aktardýðým þu þiirler... Bir zaman sonra onlar da avutmaz oldular beni. Bunalýyordum. Çünkü seni istiyordum artýk. Buna ihtiyacým vardý.SANA.....Sana ihtiyacým vardý. _Suçlusu sen deðilsin...Aþkmýydý ? O’ da deðildi. _Peki kimdi suçlu. Sanýrým bendim. Seni sevmek suçtu, güçtü, kavuþulmasý imkansýzdý çünkü. Sen imkansýzlaþtýrdýn. Sen güçsüzdün, isteksizdin. Evet , belki de sen suçluydun. Sen, aþk ve ben....Belkide birbirimize atýyoruz suçu.... Suçlu kadermiydi yoksa? Yoksa, seni sevmek için kapýný týklamam mý gerekiyordu.
***************************KADERR Sosyal Medyada Paylaşın:
KADERR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.