SEN VE BEN
Bir mutluluktu sözlerin,qülüþümdü qülümseyiþlerin.
Sus!Söyledi zaten gözlerin,bak ne cevap veriyor benim gözlerim.
Iþýktýn ufuðumda her zaman,sevmeni sevdim,sevebilmeni...
Öðredim sevmenle sevmeyi...
Bekliyorum o an gelecek,gözlerimizdeki ýþýk hiç sönmeyecek.
Sevdim diyemem,seviyorum derim;Çünkü sana olan sevgim daima sürecek.
Çok mutsuzum,aðlamaklý bir halde seni düþünüyorum.
Çok korkuyorum,aþkýmýzdan vazqeçeceðini sanýyorum.
Seni sevmedim,sonsuza kadar seviyorum dedim...
Her geçen gün senden umut bekliyorum,bir yandan da çok korkuyorum.
Ýçimde sana olan varlýðýmý,aþkýmý yaþýyorum.Aþkým!Seni ölümüne seviyorum.
Her geçen saniye asýrlara bedel sanki,bazen sevgiden uzaksýn gibi.
Bu durumlarda çok üzülüyorum bil ki...
Sana aþýk oldum inan ki...
Sen hep benimsin,
Sevmenle aþký bildim.
Tek varlýðým olan sen...
EN SON VE SONSUZ AÞK...
...Sen ve Ben...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.