Gece oldu gökyüzüm aydýnlandý biranda,
yýldýzým geldi baktý,halimi hatrýmý sordu,
konuþtuk,dertleþtik onunla,
bana seni sordu,
sustum,suskunluðum onu kýzdýrmýþ olmalý,
en sevdiðim yýldýzým kaydý,
ellerimden gitti,
tutamadým...
tüm yýldýzlarým,
tek tek kayboldular gökyüzümden,
biranda hava aydýnlanmaya baþladý,
ay bile öylesine uzaktý ki,
ýþýðý beni aydýnlatmýyordu,saklanmýþtý adeta benden,
seni söyleyemedim onlara,
aþkým uzakta diyemedim,
uzakta olmana katlanamýyorum çünkü,
özlemlerin en büyüðünü geliþtirdim içimde,
yýldýzlar bile küçük kaldý gökyüzümde özlemimin büyüklüðünden,
söyleyemedim,anlatamadým derdimi,
hoþ sana da anlatamamýþtým derdimi ama,
her neyse...
gece oldu yine sen yanýmda yoksun,
yine sordular seni bana,
susmadým,kaçtým onlardan,
onlar benim çektiðim ýzdýrabý anlamadýlar...
anlamadýlar seni her an özlediðimi,
yokluðunun çekilmez,
dokunamamanýn verdiði o çekilmez acýyý,
ya ben anlatamadým derdimi,
ya da onlar anlamadý derdimi,
þimdi sana söylüyorum;
AÞKIM SENÝ ÇOK ÖZLEDÝM...
belki anlarsýn beni,
anlarsýnda ölüme kadar benimle kalýrsýn belki,
ÖZLEDÝM,GÜCÜM YETTÝÐÝNCE ÖZLEDÝM SENÝ...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.