Sen gitmek için izin istedinmi ki benden Bu koca dünyada bi baþýma býrakýp gittin Bir su damlasý gibi kaydýn ellerimden Ansýzýn gözlerimi bulutlara teslim ettin
Kýrýk bir tahta masa gibi paramparça yüreðim Hangi yana baksa seni arar gözlerim Zamanla unutursun diyorlar ya, diyenlere inat Fazla yaþamam ilk otobüste yanýna gelirim
Bazen duvarda canlanýr resimler, geri geldin sanýrým O gün en güzel elbiselerimi giyerek hazýrlanýrým Lavanta kokulu mumlarý severdin sen Lavanta kokulu mumlardan baþkasýný eve almýyorum Aynanýn karþýsýna gecer kendi kendine gülerdin Gülüþün gizli orada ,her gittiðim yere aynaný taþýyorum
Bazen sahile iniyorum Ýnkar ediyorum, olamaz diyorum Dalgalara haykýrýyorum ulu urta Bir martýnýn çýðlýk sesiyle uyanýyorum Herþeyin gerçek olduðunu anýmsýyorum sonra
Baþým eðik geziniyorum Adresleri belirsiz ve sensiz bu caddelerde Taþlarý tekmeliyorum Ve baþlýyorum yine kendi kendimle konuþmaya Ölümün aðýr basýyor Sanýrým aklýmý yitiriyorum
Sonra Atatürk parkýna uðruyorum Gecenin bir yarýsý, bütün boþ salýncaklarý sallýyorum Gýcýrtý sesleri beynimi týrmalýyor Ne hikmet’se her defasýnda yaðmur baþlýyor Ve saatlerce hýçkýra hýçkýra aðlýyorum Yaðan yaðmurla birlikte
Bir bekçi düdüðü ile ürperiyorum Þehrin ýssýz sokaklarýna yayýlan Sýrýlsýklam bedenim,üþüyorum Ellerim, ayaklarým üþüse ne fayda Oysa ciðerlerimdir cayýr cayýr yanan Sensizliðinle, her gün bir gün daha ölüyorum
Uyuyamýyorum geceleri, düþlerime giriyorsun Bir uçurumun kenarýnda buluyorum kendimi Her defasýnda beni çaðýrýyorsun Uzanýyorum tutmak için ellerini Yine her defasýnda arkamdan tutuyorsun Bir günde tutma arkamdan, geliþim çabuk olsun Sensiz her an ruh gibi yaþamaktansa Býrak, býrak yalvarýyorum sana Býrak geleyim yanýna, bari ruhlarýmýz kavuþsun
Ozan Özdemir 12.03.1999 Sosyal Medyada Paylaşın:
Ozan75 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.