GÖTÜRÜR BENİ
Aþkýn hikayesi mi olur,
aþk yaþanýr,
bir imbat gibi girdiði yüreði,
kanýrta, kanýrta kanatýr,
bir ocak baþý uydurmasý deðil,
ben yaþadým,
ne Leyla mecnunu,
yada bir baþkasý böyle yakmadý,
yakamadý…
Anlatamazsýn,
Mazohizm in zirvesidir sende olan,
acýdan zevk alýrsýn,
tüm bedenin ve ruhun alev almýþ yanarken,
zevk çýðlýklarý yanký yapar yüreðinde…
Bazan,
anlaþýlmaz bir körelmeyle,
nefret edersin kendinden,
söküp yüreðini yerden yere vurmak istersin,
yapamazsýn,
yüreðin deðildir acýdýðýn, o vardýr içinde,
sen ona kýyamazsýn…
Oturduðunda
yanýndaki yeri boþ tutarsýn,
o gelmeyecektir,
lokmalar inmez boðazdan,
o yoktur,
adýný her duyduðunda ararsýn,
o deðildir…
Ölmek istersin , korkmazsýn,
ama ölemezsin,
orda onsuz kalmak vardýr…
Her þarkýda ,þiir de o vardýr,
çiçeklerde onu görür onu anarsýn,
gül odur ,leylak o,
zambak odur ,nergis o,
güzelliklerin toplamýdýr o…
Geceler dostun ,tenhalar mekanýn olmuþtur,
ne farkýndasýndýr zamanýn ,ne yaþadýðýnýn,
sesine bile razýsýndýr,
ama bitmiþtir artýk,
bir kurt bir aðacý yýkarda hani,
içinden kemirerek,
kýskançlýk ve hýrs kurdu bir olup,
yýktýk böyle bir aþký…
Ben þimdi gecelerimde yalnýzým,
kabuk baðlar mý bu yara bilmem,
yada iþler yara ,götürür beni…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.