ANNEM VE BEN
Gözlerim kapalýydý, kýzýl bir gölde,
Göremiyordum bir ýþýk ve kimseyi de,
Dokunamýyordum dünyaya,
Tâ ki annemin karnýndan gelince...
Ýlk nefesimi alýyordum, aðlayarak,
Sanki birisi dövmüþtü beni, vurarak,
Gözlerimi açtýðýmda, dünya tepe taklak,
Bir insanýn kucaðýndaydým sanki,
Bir de baktým ki, annemin eli...
Sanki annemin kollarý, bir salýncak,
Sallýyor beni, ben ise aðlayarak,
Gözlerimden yaþlar akýyor, her taraf sel olmuþ sanki,
Sildi gözlerimin yaþýný, bir yaprak,
O da annemin tülbenti...
Yataðýma yattýðýmda,
Televizyon izliyordum, sanki dünya da,
Kuþlar geçiyordu penceremden,
Annemde bekliyordu baþýmda,
Belki düþerim diye,
Bir de baktým ki, annemin eli kolumda...
Konuþmaya baþlamýþtým, anne kelimesiyle,
Kulaklarým duyuyordu artýk, kendi sesimi,
Seslenebiliyordum artýk anneme,
Aðlamayý býrakmýþtým ve karným acýkýnca,
Sesleniyordum anneme, anne diye...
Su içesim geliyordu, bazý geceleri,
Sesleniyordum, kimse duymuyordu sesimi,
Kapý gýcýrtýsý eþlik ediyordu bana,
Susmuþtum artýk, görünce o kapý da annemi...
Yürümeye çalýþýyordum, annemin kollarýnda,
Her adým atýþýmda,
Tahta gýcýrtýlarý, geliyordu kulaklarýma,
Bir an düþecek gibi oldum,
Bir de baktým ki, yürüyorum...
Geziniyordum evin içinde,
Ocaðýn baþýnda annem,
Ýzliyordum onu gözlerimle,
Gözlerinden yaþlar süzülüyordu,
Bir de baktým ki, içinde su olan bir tencere...
Annem beni vermiþti mektebe,
Gidiyordum çamurda, bata çýka,
Bazen çýkamadýðým zamanlar oluyor,
Ýþte o zaman, annem imdadýma yetiþiyor...
Bazen iniyordu göklerden, beyaz bir perde,
Arkamýzda takip ediyordu, ayak izleri,
Annemin boynundan sarýlmýþtým,
Biliyordum o soðukta, sýzlýyordu dizleri,
Tam düþecek gibi olduk,
Tutmuþtu bizi, annemin deðneði,
Bir gün annem, beyaz kefen içinde,
Yeþil elbise de, tabutunun üstünde,
Bilemezdim beni terkedeceðini,
Tâ ki kara topraklara gidince...
Yatýyordum geceleri, annemin topraðýna sarýlarak,
Saçlarýma beyazlar yaðýyordu, aðlayarak,
Yine annem býrakmadý beni biliyordum,
Sarýlýyordum ona, baþýný okþayarak,
iþte o soðukta,
Üstümüzü örten bir yaprak...
Bekliyordum anneme kavuþacaðým aný,
Saçlarým aðarmýþtý artýk,
Tutmaz oldu vücudumun her yaný,
Ýþte anneme kavuþmuþtum,
Kara topraða gidince,
Artýk öldüðümü anlamýþtým, görünce kendimi,
Beyaz kefenler içinde...
Biliyordum annem beni býrakmadý,
Annem doðduðumda da yanýmdaydý,
Biliyorum annem beni býrakmadý,
Çünkü öldüðümde de yanýmdaydý...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.