SULTANIM

Cemiyet tutarsýz, insan baþýboþ;
Çoðunda yok idi, iz’ân sultaným.
Kalpler katýlaþmýþ, ruhlar kararmýþ;
Sen oldun dertlere derman sultaným.

Analar çaresiz sýzlar yürekler
Kuyular açmakta kazma, kürekler
Masumlar susarken zalimler kükrer
Seninle kurtuldu insan sultaným.

Hemen hemen yoktu müspet bir fiil
“Hak gelince batýl; olmuþtu zail”
Bizlere sunduðun en büyük delil:
Elindeki kutsî, ferman sultaným.

Hile hakim idi bütün iþlere
Karar verilmezdi hayýra þerre
Tebliði yapýnca bütün beþere
Deðiþti bir anda devran sultaným

Býkmýþtýk tükenmez teranelerden
Kurtulduk iz’ansýz divanelerden
Okundu sonunda minarelerden
Felâha çeviren ezân sultaným


Sosyal Medyada Paylaşın: