er
sen karanliklarimin gunesi
gunesin sicak isiklarini,
deniz mavisinde gordugum an
yalan degil , hep sen gelirdin aklima ...
hatirladikca gozlerini,dalgalar gibi,
yuregimin isindigini hissederdim
zaman ,isik ile akip giderdi,sende yuregimden
hircinlasirdi deniz ,karanliklar icersinde ,
sert kayalara vururdu kendini...
bense icimi ceker ,
bakislarini hatirlamaya calisirdim...
sonrasi deniz i dinlemek ile gecerdi
gun boyunca gunes ile yasadiklarini anlatirdi,
mehtap a kadar...
tipki yoklugunda ,
senin ile gecen zamanlarimi,
dusundugum gibi .
sabah olunca sansliydi deniz ...
gunesine kavusurdu.
gordukce onlari birlikte,
sana olan hasretim daha da artardi ...
nerelerdesin sen
icimi isitan prenses
yasama ,sevincim,
yanlizkliklarimin umudu,
sen karanliklarimin gunesi
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.