DOSTLARA SESLENİŞ

Zavallý umutlardan bir zerrecik dilendim.
Dikildiler karþýma kelepçe ellerinde.
Varlýk içinde yokluk yaþarken sevgilerim,
Esir ettiler beni lekeler sürdüler de.

Biten duygular gibi bitiþini seyrettim.
Çarelerin içinde çaresizlik ürettim.
Yaralarým azdýkça hep onlara emlettim,
Okþadýlar saçýmý, sonra tükürdüler de.

Kýzdýrana kýzmadým, sabrým nehirler boyu.
Akþamlarýn gölgesi geceler kadar koyu.
Bir çaðlayan müziði doldururken ruhumu,
Bir bardak su sundular,yerlere döktüler de.

Hep zayýf anlarýmda sindirdiler kalbimi.
Bastýrdýkça bastýrdým; isyanýmý,kinimi.
Söndürdüler gözümde hayat veren ferimi,
Gül bahçesi verdiler,dikenler ektiler de.

Siyahlarýn içinde pembeleri aradým.
Gezindim sokaklarda dostlarýmý aradým.
Gerçeklere uzanýp bir de seni aradým,
Bana verdiler seni, arkandan sövdüler de.



Ülkü Duysak

Sosyal Medyada Paylaşın: