ANADOLUNUN DİLİ

Ben vataným benim adým Türkiye,
Birçok milletlere yer oldum beyim.
Mazlumlara kucak açmýþým diye,
Bazý arsýzlara ar oldum beyim.

Gün oldu ki candan aziz bilindim,
Günde geldi zihinlerden silindim,
En acýsý bin parçaya bölündüm,
Bazen bir sultana dar oldum beyim.

Savaþlarda toplar ile dövüldüm,
Barýþ oldu alkýþlandým övüldüm,
Kaybedenler tarafýndan sövüldüm,
Kýlýçla hançerle yarýldým beyim.

Sevenlere kucak açtým can ile,
Ýlkbaharda çiçek açtým kan ile,
Zalimlere kefen biçtim kin ile,
Sevenin kalbinde kor oldum beyim.

Irmaklarým gözden akan yaþ oldu,
Aðustosta suyum dondu kýþ oldu,
Anlamadým bir acayip iþ oldu,
Utandým eridim sýr oldum beyim.

Mutlu günler bazen hayal düþ oldu,
Zaman geldi taþým bile aþ oldu,
Erenlere yurt olunca hoþ oldu,
Ýþte o an dosta er oldum beyim.

Göndermiþti üç köz Yesevii hoca,
Bu közden tutuþtu binlerce baca,
Ýlim irfan doldum bir uçtan uca,
Daðýmla taþýmla pir oldum beyim.

Oðuz soyu geldi huzuru buldum,
Minareler kubbeler ile doldum ,
Baþtan baþa her yerim mamur oldum,
Ýþte bunlar ile var oldum beyim.

Dileðim þu namertlere kalmayým,
Ýhanetçi çetelerle dolmayým,
Kýymet bilmeyene vatan olmayým,
Yeter bunca yýldýr yoruldum beyim.
3.4.2002



Sosyal Medyada Paylaşın: