DUYUN BENİM SESİMİ

Benki Kafkas ilinde yetim kalmýþ biriyim,
Osmanlý’dan alýnan yerlerin esiriyim,
Yok ki artýk vataným uðruna can vereyim.
Ayýrdýlar yurdumdan vatanýmdan terk benim,
Yuvasýndan sürülmüþ yersiz yurtsuz TÜRK benim.

Ýkinci cihan harbi baþladýðý günlerdi,
Ne kadar erkek varsa hepsi cephedelerdi.
Ne idi ki moskofun bizimle olan derdi,
Cephede sarýndýðý yorgan benim kürk benim,
Düþmaný düþmanýndan koruyan o TÜRK benim.

Babam cepheye gitti dönmedi hala geri,
Anam hasta yatýyor sýzlýyordu her yeri,
Gelen günüm arattý geçen acý günleri.
Taþýmaz dertlerimi ne kanal ne ark benim,
Diyar diyar sürülen bahtý kara TÜRK benim.

Bir gece yarýsýnda basýldý ki ocaðým,
Korkudan tutuldu hem dilim ve de dudaðým,
Artýk ne bülbül öter nede gül açar baðým.
Moskoflarýn elinde çevrilen bir çark benim,
Vatanýndan ayrýlmýþ yersiz yurtsuz TÜRK benim.

Çoluk çocuk demeden trene doldurdular,
Aðzýný açanlara dipçiði kaldýrdýlar,
Nice tomurcuklarý açmadan soldurdular.
Yuvasýz kuþtan bile kalmadý bir fark benim,
Her tarafa daðýlan yersiz yurtsuz TÜRK benim.

Aylarca yolu gittik hiçbir þeyden habersiz,
Ölenleri attýlar mezarsýz ve kabirsiz,
Yakýnýnýz ölünce aðlamadýnýz mý siz?
Gözyaþýný içine akýtan erkek benim,
Aðlasa da hiç sesi duyulmayan TÜRK benim.

On yedi bini sabi tam otuz bin can gitti,
Ana babalar gitti, can gitti canan gitti,
Her yavru öldüðünde yüreðimden kan gitti.
Dertlerimi saymaya sayý hesap yok benim,
Dert deryasýnda gezen limaný yok TÜRK benim.

Zalimler hiçbir zaman peþimi býrakmadý,
Nedir bunlarýn suçu diyen biri çýkmadý,
Moskof için cephede al kaným mý akmadý.
Bu soysuz ayýlara hiç güvenim yok benim,
Düþmanýn yarasýný saran asil TÜRK benim.

Pasaporttan adýmý, sanýmý kaldýrdýlar,
MÜSLÜMAN TÜRK’ÜM dedim, it gibi saldýrdýlar,
Adýmdan vazgeçmedim domuzlar çýldýrdýlar.
Korkudan deðil amma söylemeyen tek benim,
NE MUTLU TÜRK’ÜM diye diyemeyen TÜRK benim.

Kopan bir tesbih gibi daðýldýk dört bir yana,
Kardaþ bacý bir yanda zor geliyor insana,
Hepsinden daha acý hasret kaldýk vatana.
Ordan oraya sürgün yetti cana tak benim,
Rüzgarlarda savrulan bahtý kara TÜRK benim.

Özbek gardaþým dedim, kuyumu kazdýrdýlar,
Her þeyimle güvendim sýrtýmdan vurdurdular,
Yurduna sahip çýktým ordan da sürdürdüler.
Gardaþýna gardaþça incinen yürek benim,
Gardaþýnýn evine sýðmayan tek TÜRK benim.

Her nereye gittimse Moskof hep tuzak kurdu,
Türlü oyunlar ile taa Sibirya’ya sürdü.
Her zulüme dayandým Mevla’m sabrýmý verdi.
Ruhum hep sizlerledir bedenim ýrak benim,
Gülle yemiþ sur gibi daðýlan o TÜRK benim.

Çaresizlik içinde çýrpýnýp duruyorum,
Ýçimdeki yaraya bir merhem arýyorum,
Vatansýz kaldýnýz mý sizlere soruyorum.
Siz yardým etmezseniz yardýmcýmdýr HAKK benim,
Gidecek baþka yeri olmayan tek TÜRK benim.

Ayak basmadýðým yer kalmadý ki dünyada,
Kimi Orta Asya da kimi Amerika da,
Türkiye’ye bir ben mi sýðmadým þu dünyada.
Eðer kabul etmezse güney, kuzey, þark benim,
Yurduna gidemeyen yetim kalmýþ TÜRK benim.

Göçmen bir kuþ gibiyim yok ki benim duraðým,
Yad elinde esirdir yaylam, ovam ve daðým,
Gözümde tüter hala evim, barkým, ocaðým.
Vatan diye yandýðým o kutlu toprak benim,
Hasret ile tükenen gurbetteki TÜRK benim.

Bir caným var, nerede olsa da vereceðim,
Belki de vatanýmý görmeden öleceðim,
Kendimden deðil korkum, tek korkum geleceðim.
Neslim zarar görmesin diyerek ürkek benim
Çaresizlik tek çare avunan o TÜRK benim.


Dönersem ana yurda bitecek acýlarým,
Ben buradayým fakat vatanda öbür yarým,
Korkmayýn, hiç kimseye olmaz benim zararým.
Ýsteðim yok kimseden ne mal ne ev bark benim,
Acýlarla yuðrulan sahipsiz tek TÜRK benim.

Ýþte vatanýn deyip kayayý verin bana,
Kanýmla sulayarak çeviririm bostana,
Ýnanmazsanýz eðer þahidimdir Fergana.
Taþlardan ekmeðimi sökmezsem alçak benim,
Bülbülsüz gül misali vataný yok TÜRK benim.

Acýnýz benim acým izliyorum hep sizi,
Ýte köpeðe sakýn vermeyin ülkenizi,
Dualarým sizlerle Mevla’m saklasýn bizi.
Ayaða diken batsa Irak’taki TÜRKMEN’ÝN,
Acýsýný buradan hisseden o TÜRK benim.

Esir olsa da bile herkes kendi yurdunda,
Uygur esir olsa da yaþýyor vatanýnda,
Duygularýmý kimse anlayamaz þu anda.
Acý benim kaderim tarihime bak benim,
Vatan aþkýyla yanan o talihsiz TÜRK benim.

Bizler gurbet de bittik gençlere sahip çýkýn,
Bedenleri uzakta, gönülleri çok yakýn,
Ýnanmazsanýz eðer TÜRKÜM deyip de bakýn.
Yürekten sarýlmazsa hemen ipim çek benim,
TÜRK olmakla övünen gurbetteki TÜRK benim.

Ölür isek gurbette býrakmayýn yalýnýz,
Mezarýmýn üstüne ay yýldýzý koyunuz,
TÜRK ve MÜSLÜMAN kaldýk siz müsterih olunuz.
Mezarýma vatandan bir avuç toprak benim,
Duyun benim sesimi TÜRK OÐLUYUM TÜRK benim.

REÞÝTTÝN,SEYFETTÝN,ALÝ adlý ulu çýnarlarýn feryadý
22 ARALIK 2008 KIRGIZÝSTAN

Ali Karaca






Sosyal Medyada Paylaşın: