Yine...

yine bir sonbahar günü
intihar süsü verilmiþ bir iç hesaplaþmanýn,
bilinmeyen bir þekilde örtüldüðü
sýr götürmez bir gerçektir.

ufukta batarken bir güneþ,
doðan bir karanlýðýn beyaz diþleri sýrýtýr.

ve sahil ve çakýl ve kum ve deniz
sorgusuz,sualsiz
isyankar bir vuslatý andýrýr
-ki tanýðýdýr rüzgar...

yine bir sonbahar günü...
-ki hicret sevda kadar yakýn
ki hicret zaman
dumaný gün görmüþ trendir
çöllerde yaman...-

...býrakýn.

yine bir sonbahar günü
düþlerine kar yaðan bir çocuðun
" Kayýn Ormaný "nda yürümesidir
tek mýsra söylemeden
önüne katarak ölümü...

odasýnda bir þairin delilik anlarý...
tutar ve çýkýp masasýnýn üzerine
"bu sonbahar dört mevsim ki canlar
malumunuz ben de deliyim.."
diye bitirir soykýrýmý...

ölü harfler,ölü kelimeler,ölü sözler...
bir þairin kanlý elleri.
güneþ doðduðuna lanet ederken
çaðlara dayýlanan koca þehir,
ürkmektedir...

yine bir sonbahar günü...
romanlar,sinemalar ve parklar
Üç Harf in boyunduruðu altýnda
kýsýr döngü içinde yaþarken,
mitoloji daðlarýn arkasýnda
sakladýðý paketi insanlardan gizler
Pandora’nýn kutusuna inat:

güzellikler...erdem,sevda ve þefkat
ve niceleri ve hakikat
ne varsa yaþama dair...

rivayettir...
aðaçlarýn ve cesaretin yaprak döktüðü.
teselli veren rüzgarlar
aldatmacadan ibarettir.

böyle söylüyormuþ rüzgarlar
sonbahar adý anýlýnca dudaklarda

yine bir sonbahar günü
bilinmeyenler örtülüdür
iç hesaplaþmalar...
yine içimize gömülür.
vuruþmalar...

vuslat ve hicret
ve soykýrým.
ve dehþet
ve kar altýnda düþler...

...býrakýn.
bu sonbahar gününü ben yaþayacaðým...
Sosyal Medyada Paylaşın: