Sensizliðin sonsuzluðunda geçerken ömrüm, Yokluðunda bir tek gün gülemedim ben. Sevdanýn uçurumunda beklerken ölüm, Sen bende ölmeden ölemedim ben.
Belki çoktan ölmüþtüm yüreðimde olmasan, Razýyým haber gelsin selam bile salmasan, Deli aþýklar gibi hergün aþký arasam, Senden baþkasýný bulamadým ben.
Þimdi ne sen varsýn ne de ben bu þehirde Sensizlik inan çok zor þu arabesk günlerimde Seni andým seni yazdým hep þiirlerimde Seni þiirimden silemedim ben Senden baþkasýný sevemedim ben Herkes böyle mi sever Allah’ým Bu nasýl sevdaymýþ bilemedim ben.
Davut BÝLÝCÝ
ELAZIÐ
Sosyal Medyada Paylaşın:
semai7 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.