Hamdolsun Hamdullah Efendi mi? Mahallenin bakkalýydý. Geçenlerde bir sohbetimiz geçmiþti. Size ve bana söyleyeceði birkaç yalandan baþka diyeceði pek bir þey yoktu aslýnda var olmasýna vardý; ama günahý pirincin taþlarý kadar aðýrdý. Azrail yakasýndayken, susardý, Hamdolsun Hamdullah Efendi!
Nasýlsýn dese biri, Hamdolsun diyerek baþlardý yalana ama, yalnýz kaldýðýnda duada: ’Rab bana: hep bana! ’ Biraz paraya düþkündü. Hamdolsun Hamdullah Efendi!
Camiden çýktýðýnda bakýnýrdý etrafýna. Dilenciye hocanýn kolunda yanaþýrdý. ’Gördün mü hoca, çocuða bile vermiyorum bu kadar para! ’ diyerek devam ederdi yoluna...!
Bu halini biri görse, ’Sadakanýn anlamý kaldý mý efendi? ’ dese, ’Girme Allah ile arama’ derdi. Ben de sonradan duydum; Ayriyeten laik bir insandý Hamdolsun Hamdullah Efendi!
Ayýn on beþi geldikten ve emeklinin maaþý verildikten sonra sorardý mahalleliye hatýrýný. Öyle zannediyordu ki mahalleli inþa edecekti onun yatýrýný. Takvasýný sorsan, evliya zannediyordu kendini Hamdolsun Hamdullah Efendi!
Camiden göðsünü gererek giderdi bakkalýna Kafasýnda cennet hesaplarý varken Mahalleli de görmeliydi onun namazdan geliþini. Ýnsanlarýn omuzlarýnda o ibretlik gidiþini hiçbiriniz görmedi Allah var Þimdi çok düþüncelidir þu bizim Hamdolsun Hamdullah Efendi.
9 Þubat 2005
Kaya Erbek
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kaya Erbek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.