Büyüdüm olgunlaþtým......... , Rol biçti kendime. Sorumluluktu bunun adý, Ýçim burkularak sorumluluk dedim geçtim. Geçtim ama..... Babamýn yükü benim küçücük sinelerimdeydi... Sanki tiyatro sahneliyorum. Para kazanýp karnýmýzý doyuracaktýk. Giyinecektik, bayramlýk ayakkabý alacaktým, Kardeþlerime, kendime. Kardeþlerimi sevindirecektim. Iþýldayan gözlerini görecektim. Mutlu olacaktým, huzur bulacaktým. Büyüklük oyunuydu bu, Küçücük bedenim, çocuktum. Yüreðim bedenimden büyüktü. ama.... çocuktu ...O. Zaman su gibi akýp gitti. Büyümüþtüm. Zaten küçükkende büyüktüm, Hep rolüm gereði büyük gibi düþündüm. Bir gün içimdeki çocuðun çýðlýklarýný duydum. Yýðýldým kaldým oracýkta, Hýçkýrýklara boðuldum. Ýçimdeki çocuktu o... Onunla tanýþmak çok güzeldi, Sanki birbirimizle hasret gideriyorduk. Sitem ediyordu rolüme, sorumluluðuma, Neden dönüp bakmadýn diye. Zamanmý ayýrabildimki bakayým aahhh ! Söz vermiþtim. Hem kendime, hemde içimdeki çocuða. Çocuk olacaktým tekrar. Yeniden çocuk olacaktým. Ölünceye kadar çoçuk olmaya, Ýçimdeki çocuðu çocukca sevmeye, Söz verdim. Sözüm söz olsun dedim. Ben artýk bir çocuðum. Ben çocukluðumla mutluyum. Büyüklük sizin olsun Çocukca yorulmak, Çocukca oynamak, çocukca uyumak, Çocukca aðlamak, Çocukca sevmek, Çocukca sevilmek, Çocukca düþünmek. Düþünmesi bile güzel.
S.K. Sosyal Medyada Paylaşın:
siyah-beyaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.