GERÇEĞİ BİLİYORUM.

GERÇEÐÝ BÝLÝYORUM.
Sevgilerden bir dünya, kurulsun istiyorum.
Yaratan Allah’ýma, þükredip aðlýyorum.
Niçin yarattý bizi, kendime soruyorum.
Sebebini ararken, cevap düþünüyorum.

Olur mu ihtiyacý, yarattýðý kullara.
Ol emriyle yaratýp, hükmederken bunlara.
Yerlere ve göklere, sayýsýz yýldýzlara.
Yanýtýný bilmeden, cevaplar arýyorum.

Bunca nimet güzellik, ondan bize armaðan.
Biz ona kulluk yapsak, sever bizi her zaman.
Ýsyankar olanlarýn, inanýn hali yaman.
Ben bu hali görünce, hüzünle doluyorum.

Her þey insan emrinde, o her zaman gönlümde.
Beþ vakit ibadette, o var kulun dilinde.
Her þeyin sahibi o, hüküm vermek kendinde.
Verdiðini bilerek, ona hamd ediyorum.

Cennet var cehennem var, bu dünyada öyledir.
Cehalet var ilim var, güzellikler güldedir.
Kimi alýn teri yer, kimi haramzadedir.
Ben bunlarý görerek, hayrette kalýyorum.

Kimseye kalmaz dünya, ömrün biter gidersin.
Son nefesle birlikte, defterini dürersin.
Yaþadýðýn hayatýn, hesabýný verirsin.
Niçin yarattý bizi, böylece anlýyorum.

Suç iþleyen insanlar, atýlýr hapislere.
Vahþi hayvanlar niye, kapanýr kafeslere.
Þeytan bizle uðraþýr, hükmeder nefislere.
Ýblise uyanlarý, periþan görüyorum.

Bu dünyada zengin çok, düþünmezler fakiri.
Ölüm var bize diye, getirmezler tekbiri.
Netice tabii ölüm, þaþýracak her biri.
Bu hale düþenlere, inanýn acýyorum.

Hele devlet malýný, yiyenler hiç düþünmez.
Bu millet neler çeker, çekmeyenler bilemez.
Halbuki bu dünyada, haram yemeye deymez.
Yiyenleri görünce, vallahi þaþýyorum.

Niye yarattý bizi, anlaþýlýr böylece.
Hiç ayný görünür mü, gündüzler ile gece.
Biri hüzün simsiyah, biri güllerden bahçe.
Günahlarla sevaplar, cevabý buluyorum.

Türkmendaðlý felsefe, yapýyorsun þiirde.
Bunlarý düþünenler, kalmadý bu devirde.
Biraz düþünselerdi, hak yenmezdi belki de.
Niçin yarattýn Rabbim, gerçeði biliyorum.
HÝLMÝ CAN.
ÞUBAT.2009. (2234)



Sosyal Medyada Paylaşın: