Sebepsiz Bir Yalnızlık...

Alýngan duvarlardaki resimlerimi kaldýrdým…
Aðlamaklý olmak yetmiyor…
Gerçekten aðlamak lazým…
Ya durmak gerekir böyle durumlarda…
Ya da koþmak,
Yürüyerek…
Sükûnet…
Damladýðýnda gözlerime…
Artýk daha az bulut olur gökyüzünde…
Baharýn geliþi bendendir…
Gidiþi kendimden…
Son,
Benim ardýmdan gelenin adýdýr…
Boþluk,
Ýsmimi sayýklar…
Defalarca…
Neden korkar insan?
Nedeninden mi?
Cevabýndan mý?
Ben…
Sakallarýna ak düþmüþ çocuk…
Durmasýndan kaybeden ihtiyarým…
Sebepsizlik…
Bakýþlarýmdan fýþkýrýr…
Ölüm,
Bitmeyen cümlelerimin son harfidir…

Hani?
Nerdeler?
Kendimizden eksilttiklerimiz…
Nerdeler?
Bende deðiller…
Benden deðiller…
Burada bulunmazlar…

Sizler…
Bulursanýz yok edin…
Bulamazsanýz saklayýn…
Sebebim…
Sizden dýþarýda olmamdýr…

Sosyal Medyada Paylaşın: