Seni sevmiyorum,Hüzün Hep böyle kal Yine her sabah solacak olan Zehirli siyah bir çiçek olarak
Sevmiyorum seni. Orda kal,küçük kuþ mezarlýðýnda, Açýlýp kapanan siyah yapraklarla. Kalp þeklinde kutulara koydum onlarý Ve gömdüm alacakaranlýkta. Nasýlsa öleceklerdi bir gün Nasýlsa inanmýyordu hiç kimse Küçük kuþlar beslediðime. Yalnýzca görebilir insanlar sýradan þeyleri Ve acýmasýz olurla gördüklerinde güzelliði.
Hüzün,sevmiyorum seni Arkadaþým yok yalnýzým ben Arkadaþým kim,sen deðilsin.
Ne kadar büyüdüm bak Büyüdükçe Küçük bir çocuk oldum Ne kadar sessizdim Þimdi öfke doluyum.
Sabah olunca git buradan Yoruldum iki kiþi olmaktan Sevmiyorum seni Arkadaþým yok,kimsin sen Arkadaþým kim,yalnýzým ben
Seni seviyorum,HÜZÜN Yalnýzlýðýmý seviyorum Siyah yapraklarýnla boðuþunu beni Unutalý gülmeyi; Seviyorum yavaþ yavaþ ölmeyi
Sosyal Medyada Paylaşın:
burakdemir_1989 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.