Uðulduyordu rüzgârdan yer ve gök Soðuktan buz tutuyordu elleri… Zaman kýþý sallýyordu, Kurtuluþ parkýnda bir serçe kuþu Donmuþ gözyaþý ile aðlýyordu.
Ýçine çökmüþtü gözleri, Hikâyesi okunuyordu saçlarýnda. Beyaz bir tül’e dönerken kara Lime lime ediyordu Ankara.
Geceydi ve yalnýzdý karanlýklarda, Korkuyu izliyordu titrek yüreði Gölgeler oynuyordu bir kýþ’ýn havasýnda Uzaklarda bir yerlerde bir çocuk aðlýyordu.
Yola serdi dört yýlý buse verdiler ona Ýçindeki isyana dizgin vurdu atlýlar. Her yandan bir sorunun içinde kalan oydu Bir kýþ günü eridi donmuþ olan o yara.
Kimse yoktu yalnýzdý çekti gitti oradan Kim bilirdi yaþanan belki bir aþk yarasýydý Yalnýzlýðýn içinde yaþanmayan bedeli Aldý gitti gurbetten o günleri sýlaya.
Adnan Deniz
Sosyal Medyada Paylaşın:
adnandeniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.