balýk gözleri topluyorum anne
kadýnýn ayak izlerinden
adýmladýðý her sahilde
rengarenk
ve göz göz yazýyorum kumsala
kýrmýzý sarý yeþil turuncu gri
seni çok özledim hasretim diye
okur da belki döner anne
sabahýn dördünde yataðýmdan kalkarak
þiirler yazýyorum benden adam olmaz anne
uyutmuyor beni
içimdeki ahenk
yýldýzlardan aydan i mge çalýyorum
deniz bu akþam köpürmüþ yine
birkaç kelepir yakamozunu çaldým diye
vallahi bir kadehçik içiyorum anne
nerede eskisi gibi tövbeee!
akþamdaaaaaaaan akþama
Erolu’n meyhanesinde
zaten midemde saygýsýz ve hizipçi bir kramp
unutsam sanki ölür müyüm anne
her hatýrlayýþýmda
bir baþka ýstýrap
ah anne! ben adam olur muyum?
söyle bana girip rüyalarýma
ucu açýk bir þiir yazýyorum bitmiyor
fýldýr fýldýr dönüyor yelkovan
takvimlere bakýyorum çaðlar geçmiþ
onunla öpüþtüðümüz an
gözümden gitmiyor
ah annem! sen gidince
yakasý açýk þiirimin kurgusu yarým kaldý
bir de o ay tenli kadýn beni terk edince
þiirden hayýr mý kaldý
iki Ýspanyol çingenesi keman çalýyor yüreðimde
gece gündüz
gönlüm takmýyor beni
kendi ayininde
unutamýyorum
bir akýl ver
ne yapayým anne
umarsýzca bekliyorum
seviyorsun diye annem
mor menekþeler mavi zambaklar diktim topraðýna
düþkündük anne oðul
çok da özledin beni
biliyorum
biraz daha bekle beni anne!
acele etme!
þu kemancýlar repertuarý bitirsin
geliyorum.
...
C.Çalýk