hýzlý adýmlarla teleþlý bir þekilde giderken karþýmdan gelen adam çarptý gözlerime. yoksuldu, yoksundu... kirli elbiseleri uzamýþ sakalý belliydi kimsesizliði bir sigara istedi çýkarýp verim çakmaðýmý yarým paket sigaramý. titreyen elleriyle aldý, hava soðuktu üþümüþtü ama o siyah gözleri sýmsýcaktý yalvarýr gibi söyledi ne olur iþ bul diye her derdine çare olurdumda bu iþ isteði boynumu büktü... anlattý aileside bu yüzden terketmiþ kendisini... ilk kez kendimden utandým, birde çarký kýrýk bu düzenden...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hikmet Özkul Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.