Piþmemiþ bir ekmekti, aþk! Yandý, kavruldu yârin ateþiyle. Bitmek bilmeyen þüphenin elinde Uyandýrdý yâri, öpünce. Arzu ile gayenin arasýndaki mesafe, sevgilinin teninde eridi, bitti. Kör gözlerimizde aþk, þimdi sevgiliye kavuþmak demekti. Kayýp Nuh’un gemisinde bulduk onu sonra hem de Allah aþký yolunda. Büyüttük yaþanmamýþlarý da dar geldi aþkýmýza dünya. Aþkýn elinde oyuncak, esir sevmelere tutsak bir ömür sürdük. Hepimiz aþkýn alevine kor, yanmaya hazýr kömürdük. Doyumsuz bir sofra bu sadece sýramý savdým. Ermeden sýrrýna hep aþkýn bitmeyeceðini sandým.
Sosyal Medyada Paylaşın:
gülün dikeni Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.